Weggaan en een frisse start
Onlangs las ik een boek over leiderschap* waardoor ik weer een nieuwe blik op leiderschap kreeg.
Leiderschap begint bij wie je bent en hoe je reageert op je omgeving.
En dan vooral hoe je reageert op problemen die je ervaart in je omgeving.
Problemen ontstaan wanneer de realiteit van je omgeving er anders uit ziet dan je had verwacht.
Bijvoorbeeld: je buren laten hun rommel in de voortuin liggen en je stoort je daaraan. Blijkbaar is je verwachting dat ze netjes hun tuin opruimen. Of je baas vraagt je wel om jouw input, maar jouw ideeën worden niet uitgevoerd. Je baalt daarvan en voelt je niet gewaardeerd. Blijkbaar is je verwachting dat jouw input op waarde wordt geschat en in actie wordt omgezet.
Er is een aantal manieren mogelijk om om te gaan met de problemen die je tegenkomt in je omgeving.
Klagen
Je ventileert je verhaal. Je vertelt je verhaal om je hart te luchten. Dit kan soms heerlijk opluchten, dat is het voordeel. Er kleeft echter een groot nadeel aan klagen: je lost het probleem er niet mee op. Het probleem blijft bestaan en de energie die je stopt in het klagen erover houdt het probleem nog steviger in stand. Een bijkomend nadeel is dat klagen negativiteit veroorzaakt. En negativiteit maakt dat je energie verliest, dat je zelfvertrouwen en eigenwaarde afnemen en dat je je domweg minder gelukkig voelt.
Er iets aan doen
Je identificeert het probleem en gaat manieren zoeken om het op te lossen. Je komt in actie. Voordeel hiervan is dat je mogelijk van het probleem af bent. Bijkomend voordeel is dat je je goed voelt over jezelf omdat je de touwtjes in handen neemt. Mogelijk nadeel is dat je pogingen om het probleem op te lossen niet lukken en dan blijf je zitten met het probleem en wellicht een gevoel van falen.
Accepteren
Je accepteert dat de situatie zo is als hij is. Je strijdt er niet meer tegen en legt je er bij neer. Het voordeel hiervan is dat je geen energie hoeft te besteden aan een oplossing en je kunt je dus focussen op andere dingen die belangrijker zijn. Het nadeel is dat het probleem blijft bestaan. Ondanks dat je je het accepteert en je er verder niet mee bezig houdt, kan het ergens toch energie van je blijven vragen.
Weggaan
Je kunt ook besluiten uit de omgeving te stappen waar het probleem zich voordoet. Dit is een oplossing die vaak niet zo positief wordt gezien. Het wordt eerder gezien als opgeven. En opgeven is geen optie! Zeker niet als je je commitment ergens aan hebt gegeven.
Voordeel van weggaan is dat je geen last meer hebt van het probleem. Probleem opgelost.
Mogelijk nadeel is dat je in een volgende situatie tegen hetzelfde probleem aan loopt.
Deze laatste optie van weggaan was voor mij echt een eye-opener!
Ik zie weggaan als opgeven en ik ben niet van het opgeven. Ik ben van het volhouden tot je erbij neervalt.
Twee weken geleden had ik mijn allerlaatste bijeenkomst met de teamleiderscollega’s van Open Circles Academy.
Ik heb namelijk besloten om, na een periode van 10 jaar, te stoppen met mijn werkzaamheden bij Open Circles. Na tien jaar veel plezier, excitement, groei en ontwikkeling had ik het gevoel dat ik niet veel nieuws meer leerde binnen de context van mijn werkzaamheden, het voelde benauwd. Daarnaast voelde ik me meer en meer aangetrokken tot het idee om écht helemaal mijn eigen business te gaan doen. En dus heb ik de knoop doorgehakt om weg te gaan.
En ja, dat voelde dus in eerste instantie als opgeven.
En dat voelde niet lekker, want zoals ik al zei, opgeven doe ik niet.
Ondertussen zijn we twee weken verder en voel ik me opgelucht.
Er is nu ruimte om op mijn eigen manier mijn business vorm te geven.
Er is ruimte om fouten te maken, ervan te leren en nieuwe manieren van zaken doen te leren.
Door uit de ene omgeving weg te gaan, is er ruimte om een nieuwe omgeving te creëren.
Een frisse start.
Weggaan is ook een optie.
Zo aan het begin van het nieuwe jaar is het een mooi moment om eens een kijkje te nemen in je werk en leven.
Welke omgevingen en situaties zijn er in jouw leven, waar je wat mee moet (of wilt)? En hoe ga je daar mee om?
Kies je voor klagen, er iets aan doen, accepteren of weggaan?
Wat is jouw ervaring? Hoe ga jij om met situaties die niet kloppen voor jou?
Vertel jouw verhaal in het commentaarveld hieronder, zodat we elkaar kunnen inspireren!
Dank je wel!
Op een mooi nieuw en probleemloos 🙂 jaar!
Rani
* “Authentiek leiderschap” door Bas W. Bekkingh
Ik ben “weggegaan” uit mijn omgeving en een nieuwe, frisse start aan het maken. Voor mij was met name de onderzoeksfase naar de plek en het doel om heen te gaan een eyeopener van waar ik in verzeild geraakt was. Weggaan en een frisse start was geen opgeven maar het begin van een succes.
Dank Rani voor het delen ! Topper ben je.
Geniet ervan, Eddy! Goed bezig!
Wat een treffende inzicht, Rani! Het raakt mij enorm. Ja, dit heb ik zeker meegegemaakt. En het pijnlijke is: terwijl mijn innerlijke stem (hart, intuitie, ziel, what’s in a name) riep “Je moet hier weg!” ging mijn hoofd allemaal verhalen verzinnen om dan wel te blijven en te vechten.
Ik denk dat in onze samenleving maken we te weinig onderscheid tussen obstakels (die we wel kunnen overwinnen) en problemen die echt onoplosbaar zijn. Bijvoorbeeld: als een vriendschap keer op keer meer verdriet dan vreugde oplevert, moeten we dat echt “blijven”? Ik denk van niet.
Misschien kunnen we het “weglopen” omdopen in het “loslaten”. Want dat is toch te essentie van de beweging? Het loslaten van de pijnlijke strijd en het openstaan voor nieuwe ervaringen.
Ik heb wel van huis uit meegekregen: “Kan niet, bestaat niet” en “Dan maak je maar zin”, oftewel: hoppa, oplossen dat probleem, niet in blijven hangen. En er is altijd een oplossing. Dat die oplossing ook weggaan is, heb ik recentelijk nog ervaren. Ik zat in een bedrijfsverzamelgebouw waar het beheer belabberd is. Ik zit nu in een bedrijfsverzamelgebouw waar ze me zelfs even sms-en als ik vergeten ben in/uit te checken voor het alarm. Super! Zo kan het dus ook 🙂
Weggaan en weglopen is wat anders, denk ik. Weglopen is: jij hebt een probleem veroorzaakt en je wilt je verantwoordelijkheid niet nemen. Weggaan heeft voor mij meer de associatie met: de situatie hier bevalt me niet, ik kan er niks aan doen (want het ligt buiten mijn invloedssfeer) of ik vind het niet de moeite om er wat aan te doen, dus ik ga weg, want de situatie wordt er ook niet beter op als ik blijf.
Ik ben ook op diverse plaatsen weggegaan en ja, het duurde lang voor ik dat kon voelen als volgende stap in plaats van falen.
Soms zit je in situaties waar je nog steeds gelukkig bent, of dingen wilt veranderen maar de mensen met wie je werkt denken daar anders over. Dan kun je je schikken of besluiten je goede ideeën zelfstandig vorm te geven.
Het keuzemoment vond ik altijd erg moeilijk, achteraf ben ik (meestal) zo blij dat ik de stap heb durven zetten. En weet je wat zo mooi is? Op de plek waar ik wegging, ontstond ook nieuwe ruimte omdat ik er niet meer was. Dat bood de organisatie nieuwe mogelijkheden, die er niet waren geweest als ik gebleven was. Dus uiteindelijk ontstond er een win-win situatie.
Dapper besluit Rani en heel veel succes met je eigen stappen!
Herkenbaar. Ook ik werkte lang, 15 jaar bij een soort organisatie als Open Circles. Een gemeenschap annex trainingscentrum. Ik woonde en werkte er en 5 jaar geleden vertrok ik. Het was klaar daar. Nog steeds kom ik er graag, zit ik in een team van betrokkenen, maar het werken en wonen is verleden tijd. Na een bezinningsjaar en operatie vond ik met hulp van een buurman en vele lieve mensen mijn richting en met hulp van Open circles mijn focus en doelgroep. Zo dankbaar dat ik de stap heb gemaakt. En zo geïnspireerd en blij nu ik ouders en kinderen in een scheidings situatie kan helpen. Heel veel plezier op je ondernemerspad Rani, er is zoveel moois dat je te geven hebt. Anne Jiko
Ik zie dat weggaan het liefst als een opheffen van het besluit om erin te stappen. Het is daarmee geen opgeven maar opnieuw kiezen. En soms moet je eerst iets ontkiezen, voordat je een andere keuze kunt maken. Eigenlijk zou je voor alles dat je kiest, meteen mee moeten besluiten voor hoelang die keuze dan wel niet gehandhaafd moet blijven. Zodat het stoppen bekend is bij het starten. Ik doe dat zelf veel te weinig en dan krijg je zo’n verzameling van keuzes waar je voor onbepaalde tijd (=altijd) aan vast zit. Nou ja, leer jezelf ontkiezen en het komt goed…
Hi Rani,
Hoewel ik veel committment heb, wanneer ik ergens enthousiast over ben, wil dat niet zeggen dat ik tegen beter weten door blijf gaan. Toen ik zo’n 33 jaar geleden bij KPMG vertrok om voor mezelf te beginnen was dat vooral omdat ik mijn persoonlijk ei daar niet meer kwijt kon. En dat was veel belangrijker dan geld.
Ik weet nog goed mijn uitspraak van destijds: “al zal ik nooit méér verdienen dan bij KPMG, ik kan ’t wel doen op mijn manier met míjn cliënten.” Dat (meer) verdienen kwam overigens al snel goed. 🙂
Later heb ik ook wel eens afscheid van m’n grootste cliënt genomen, na 6 jaar tegen de stroom in zwemmen. Natuurlijk daalde de omzet even, maar de winst steeg en niet alleen in geld.
Ja, weggaan is soms zeker een optie. Of stoppen en iets anders gaan doen ook. Soms moet je uit ’n vliegtuig springen en onderweg naar beneden de parachute uitvinden.
Rani, ik wens je heel veel succes met het uitvinden van jouw parachute. Ik heb er alle vertrouwen in.
Hartelijke groet,
Stef
Bij ons thuis was het altijd: Weggaan is voor lafaards.
En dat betekende dus dat een relatie stoppen waar ik niet gelukkig was ongeveer 8 jaar heeft gekost. Want je gaat niet weg.
En op het moment dat mijn bedrijf De Ontknoping, groter groeide en ik mijn vaste baan wilde stoppen, ik dat niet kon, niet deed. Dus ik sloop eruit. Elk jaar iets minder werken in het team. Het viel niemand op. En het koste me 4 jaar om weg te gaan.
En nu mag ik weer wat stoppen.
En nu niet zozeer iets dat buiten mijzelf ligt.
Ik mag stoppen met mezelf klein maken, mezelf klein houden. En oef wat is het moeilijk om dat te stoppen en de andere kant op te lopen. Want niet alleen is weggaan voor lafaards, kleine meisjes mag je wel zien en niet horen.
Naar aanleiding van de retreat van 23 december is mijn stuurwiel al om, het roer reageert alleen wat traag.
Dank je wel! (En dat in het kwadraat)
Mooie treffende blog Rani!
Ik vind het erg moeilijk om “weg te gaan” het voelt alsof ik de ander in de steek laat. Commitment is commitment. Tegelijkertijd merk ik ook dat het (te) veel energie kost om vanuit het “moeten” dingen te doen ipv vanuit het “willen”. Je blog spoort mij aan om nu echt keuzes te maken en afscheid te nemen van een aantal dingen. Pfff, ff de moed ervoor verzamelen 🙂
Dank voor je openhartige blog! Inspireert mij tot de nodige acties. X
Heel herkenbaar! En zo trots op een nieuwe start!
Het vraagt moed om je eigen weg te bewandelen en alles wat je tegen komt zelf aan te gaan. Je staat met al je passie en mogelijkheden niet meer aan de zijlijn maar bent actief speler op je eigen speelveld en dat geeft zoveel voldoening.
Alles is energie! Zowel afscheid, pijn en verdriet als groei, inspiratie en vreugde horen bij een rijk en gelukkig leven. Zo is het in de natuur ook. De seizoenen laten ons dat zien.
Ik wens je een fantastisch nieuw jaar vol plezier, inspiratie en energie.
Zonnige tuingroet, Mariëtte Verlaan
Ja, ja een mooie. Weggaan betekent voor mij ook anderen in ‘de steek laten’. Dat is een hele rare, die ontzettend met pleasen op zoek naar goedkeuring te maken heeft. En dat terwijl het zo’n opluchting en ruimte geeft!
Mooi geschreven Rani. Dank je voor het delen!
Moedig ook dat je de stap hebt genomen om weg te gaan bij OCA. 10 jaar is een lange tijd! Fijn dat je nu voor 100% met je eigen business aan de slag bent.
Ja, weggaan was voor mij ook nooit een optie… Voelt inderdaad als opgeven. Totdat ik in de gaten kreeg, dat blijven vanuit een ooit gegeven ‘commitment’ of vanuit een niet-willen-opgeven me alleen maar pijn bezorgde. Sinds ik dat inzicht kreeg, maak ik nu sneller de keuze om weg te gaan als iets niet meer goed voor me voelt of niet meer bij me past.
Wat Anastasia ook al aangeeft: het is geen opgeven, maar eerder loslaten van dingen/personen/situaties die eerder zo’n belangrijk onderdeel van je leven waren. Dat kan pijnlijk zijn.
In de loop van de tijd heb ik geleerd keuzes vanuit het hart te maken, want dat klopt! Het gaat steeds makkelijker, maar het blijft nog wel een aandachtspunt.
Mooi Rani. Weggaan, ik zit er midden in. Naast mijn bedrijf, die inmiddels 4 jaar bestaat, werk ik nog steeds fulltime. Hoe houd ik het vol? Nee, dat lukt ook niet meer.
In september was het klaar. Ik was moe, had geen zin meer om naar het werk te gaan en kreeg niets af in mijn eigen business. Ik kreeg visioenen van hoe het leven eruit zou zien zonder mijn baan. Wow.
In oktober in gesprek, een deadline gegeven van 1 april. Om te stoppen bij precies 12,5 jaar in dienst lijkt me een mooi moment 🙂
Inmiddels vele gesprekken verder. Twijfels, onzekerheden, welles-nietes, etc. Ik blijf toch nog maar wel drastisch minder. Een tot twee dagen blijf ik voor de club werken, de vorm wordt nog bedacht (in dienst of freelance). Zowel zij als ik moeten wennen aan het idee niet meer op alle vlakken op elkaar te kunnen rekenen. Ergens is het fijn dat men denkt dat je niet gemist kan worden. En het creëert een luxe positie.
Ik krijg een eigen kantoortje naast het kantoor waar ik nu zit. Er zitten twee voordeuren tussen. Zo is de drempel laag bij de periode van inwerken die komt, maar hoog genoeg om niet voor ieder wissewasje erover heen te stappen.
Zo kan ik meer gefocust werken aan de werkzaamheden die ik voor ‘daar’ doe en hoef ik niet vanuit thuis te werken aan mijn business. Thuis wordt vrije tijd, en dat na vier jaar lang dubbel werk.
Het zetten van de stap vind ik reuze spannend. Want alhoewel mijn bedrijf al zo lang bestaat, de omzet is er nog niet naar. Volgens mij omdat ik er niet in zit, niet echt. Het is een bijbaantje, een pretpakket wat leuk is in de avonduurtjes. Nu stap ik uit het avonduur het avontuur in van een volwassen business. Gelukkig staat het systeem wel, dat heb ik geleerd bij OCA.
Ik prijs me gelukkig dat dit kan in de omstandigheden die er zijn. Dat er mensen zijn die me niet willen zien gaan en de mogelijkheid bieden om het om te buigen, anders te vormen zodat we er beide blij van worden. Totdat daar een nieuwe Saskia zit en mijn bedrijf met mij volwassen genoeg is geworden om op eigen benen te staan.