Renpaard of werkpaard
Alles gaat snel in de wereld. Kleine en grote beslissingen worden snel genomen, technologische ontwikkelingen gaan met de snelheid van het licht, het is soms nauwelijks bij te houden.
Ik vind het intrigerend, wonderlijk en ook soms heel lastig.
Want ik leef niet op topsnelheid.
Ik ben niet van het steeds weer nieuwe dingen bedenken en in de wereld zetten. Ik ben niet van steeds maar mee met de waan van de dag. Daar waar anderen zich als een vis in het water voelen bij snelle veranderingen, steeds iets nieuws en steeds opwindend, voel ik me beter bij “langzaam maar zeker”.
En na jaren van proberen sneller te gaan om bij te blijven… ben ik nu zover dat ik blij ben met mijzelf als werkpaard 🙂 !
Elke dag ga ik weer aan het werk op het pad dat ik heb gekozen.
Het pad van bewust ondernemerschap, het pad van goed voor mezelf zorgen, zodat ik het beste van mezelf kan geven, het pad van goed zijn voor de mensen om mij heen, het pad van optimisme en positiviteit en het pad van yoga en meditatie.
Lang heb ik gedacht dat ik me moest meten met diegenen die spectaculaire productlanceringen doen, met diegenen die exotische reizen maken en diegenen die prijzen winnen met hun onderneming en ondernemerschap.
En dus probeerde ik dat (voor mij) veel te snelle tempo bij te houden.
En dat werkt dus niet. Dat levert spanning, zorgen, vermoeidheid en teleurstelling op en dat is niet zo’n beste basis voor succes.
Dus nu maak ik er een punt van om zo goed mogelijk mijn werk als werkpaard te doen. Ik schrijf blogs, ik werk aan mijn website, ik breng mijn business onder de aandacht bij mensen, ik werk met mijn klanten en ik oefen mijn vaardigheden. Elke dag weer.
En ik zorg met liefde en aandacht voor mijn lijf door gezond te eten, te bewegen en voldoende te slapen. Zodat ik goed in mijn vel zit en de energie heb om te doen wat ik wil doen.
Het is niet erg glamorous, zo’n leven als werkpaard. En saai? Voor mij niet.
Mijn motto van “langzaam maar zeker” levert me de resultaten die ik wens: waardevolle relaties en vriendschappen, een gezond lijf, tevreden klanten die bij me passen.
En daarmee zelfvertrouwen, voldoening en dankbaarheid. En dat voelt goed.
Wat ben jij van nature, een renpaard of een werkpaard?
Durf jij jouw eigen tempo te bepalen?
Durf jij ten volste te zijn wie je bent?
Vertel over jouw optimale tempo – als renpaard of als werkpaard – in het commentaarveld hieronder, zodat we elkaar kunnen inspireren.
Dankjewel!
Rani
Volgens mij ben ik een werkpaard met de kolder een beetje in de kop. Ik wil zo graag heel veel, heb erg veel ideeën, en ik merk zelfs dat er cliënten zijn die op me zitten te wachten. Dus probeer ik me als renpaard te gedragen. En dat gaat niet goed. Nu blijft alles liggen en is het werkpaard in mij al moe voordat ik ook maar 1 stap heb gezet. Toch maar weer even terug naar stal en een poosje vanuit de staldeur bekijken wat het belangrijkste vandaag is.
Dank je wel voor dit spiegeltje, voor deze vergelijking.
Hi Rani,
Wanneer ik uit 2 paarden moet kiezen, dan ben ik in eerste instantie een werkpaard, en af en toe ’n trekpaard en af en toe een renpaard en heel soms een concours hippique paard. 🙂
Succes en groetjes,
Stef
Ik voel me een concours hippique paard in de rol van een Lusitano, zo’n paard die in de Spaanse arena moet vechten tegen de boze stier.
Totaal op de verkeerde plek iets moet doen waar ik totaal niet geschikt voor ben. Zo’n onnatuurlijke situatie te hanteren en tot een goed einde te brengen is mijn grote uitdaging.
Ik leer, ik groei, wordt wijzer en sterker. Ik maak van mijn probleem mijn project en wil op mijn manier, met mijn talenten deze strijd waardig strijden en hier sterker dan ooit uitkomen. Zonder oordeel open staan voor alles wat op mijn pad komt en dankbaar mijn levenslessen leren.
Na wat wiki-research schetst mijn verbazing dat een concours hippique paard nu juist van het Lusitano ras is. Waarom?….wegens hun moed en wendbaarheid.